Anasayfa
Şehidin Borcu
Beşparmak dağlarında 2,5 saattir harekattayız. Komutanımızın başının hizasını yalayıp geçen kurşunun vınlaması yüreğimizi ağzımıza getiriyor. Peşinden şiddetli bir çatışma başlıyor. Bu çatışma da dört arkadaşımız şehid oluyor...
Komutanımız şehid olanların kimliklerini tesbit ederken, birinin cebinden not çıkıyor. Komutan notu okuyup sonra dönüp soruyor:
- Kayserili Halil kim?
Hiç ses çıkmıyor. Meğer o da şehid olmuş. Komutan hemen o askerin de cebine bakıyor. Onunda cebinden bir not çıkıyor.
O notu da okuyan komutanımızla birlikte bütün bölük gözyaşı döküyoruz. Niçin ağladığımızı bilmeden sadece komutanımız ağladığı için ağlıyoruz.
Komutanımız, arkadaşlar!.. diyor. Sizlere moral vermesi, maneviyatınızın kuvvetlenmesi bakımından şehid olan arkadaşlarınızın sırrını açıklıyorum... Yozgatlı Arkadaşınız yazdığı notta:
“ Komutanım, bir sırrımı size yazıyorum. Eğer şehid olursam, Kayserili arkadaşımdan borç aldığım 20 lirayı ödeyebilir misiniz?
Ahirete borçlu gitmek istemiyorum...” diyordu. Benim için bundan daha şerefli bir görev olurmuydu? Bir şehid askerimin borcunu ödeyecektim.
Onun için alacaklının kim olduğunu araştırdım. Şimdi de alacaklı olan Kayserili şehid kardeşinizin notunu okuyorum:
- “ Komutanım, Yozgatlı Ali arkadaşımın borcunu mahçup olur diye helal ettiğimi söyleyemedim. Eğer şehid olursam, bana olan
borcunu ödeyemediği için üzülmesin. Siz ona hakkımı helal ettiğimi söyleyiverin...”
Hepimiz beynimizden vurulmuşa döndük... Bu ne samimiyet, bu ne asalet idi böyle? İsimsiz kahramanlar Allah’ın rahmeti üzerinize olsun. (amin)
Beşparmak dağlarında 2,5 saattir harekattayız. Komutanımızın başının hizasını yalayıp geçen kurşunun vınlaması yüreğimizi ağzımıza getiriyor. Peşinden şiddetli bir çatışma başlıyor. Bu çatışma da dört arkadaşımız şehid oluyor...
Komutanımız şehid olanların kimliklerini tesbit ederken, birinin cebinden not çıkıyor. Komutan notu okuyup sonra dönüp soruyor:
- Kayserili Halil kim?
Hiç ses çıkmıyor. Meğer o da şehid olmuş. Komutan hemen o askerin de cebine bakıyor. Onunda cebinden bir not çıkıyor.
O notu da okuyan komutanımızla birlikte bütün bölük gözyaşı döküyoruz. Niçin ağladığımızı bilmeden sadece komutanımız ağladığı için ağlıyoruz.
Komutanımız, arkadaşlar!.. diyor. Sizlere moral vermesi, maneviyatınızın kuvvetlenmesi bakımından şehid olan arkadaşlarınızın sırrını açıklıyorum... Yozgatlı Arkadaşınız yazdığı notta:
“ Komutanım, bir sırrımı size yazıyorum. Eğer şehid olursam, Kayserili arkadaşımdan borç aldığım 20 lirayı ödeyebilir misiniz?
Ahirete borçlu gitmek istemiyorum...” diyordu. Benim için bundan daha şerefli bir görev olurmuydu? Bir şehid askerimin borcunu ödeyecektim.
Onun için alacaklının kim olduğunu araştırdım. Şimdi de alacaklı olan Kayserili şehid kardeşinizin notunu okuyorum:
- “ Komutanım, Yozgatlı Ali arkadaşımın borcunu mahçup olur diye helal ettiğimi söyleyemedim. Eğer şehid olursam, bana olan
borcunu ödeyemediği için üzülmesin. Siz ona hakkımı helal ettiğimi söyleyiverin...”
Hepimiz beynimizden vurulmuşa döndük... Bu ne samimiyet, bu ne asalet idi böyle? İsimsiz kahramanlar Allah’ın rahmeti üzerinize olsun. (amin)
